CSI Hong Kong

25 september 2015 - Shenzhen, China

Ik heb nu al een paar weken niets geschreven. Dit komt eigenlijk omdat we 5 dagen per week werken en daarom niet veel beleven. Afgelopen weekend moesten we China uit omdat we maar voor 1 maand een visum kunnen krijgen. Dus dit zullen we nog een aantal keer moeten doen. We zouden er een weekendje Hong Kong van maken, maar dit was een beetje in de soep gelopen.

Jaimy had via een website een hotel geboekt. Nadat hij onze baas Rien vertelde waar dit was begon hij keihard te lachen, waarop hij zei “de studenten die daar heen gaan komen altijd met een mooi verhaal terug, succes ”. Hij wilde niet echt uitleggen waarom, dus wij hadden zoiets van , het zal wel.

Na anderhalf uur te hebben gereisd te hebben kwamen we aan in het district waar we moesten zijn. Het eerste wat ons opviel was dat er overal Pakistaanse mensen stonden. Deze kwamen allemaal naar je toe en probeerde je de wereld te verkopen. Horloges, sieraden, drugs en vrouwen, alles werd aangeboden.

Na ons een weg gebaand te hebben door alle Pakistanen heen, waren we bij het hotel aangekomen. Het hotel was alleen te bereiken via een lift die in een soort zwarte markt stond. Voor de lift stond een behoorlijke rij en wij snapte al niet dat er niemand met de trap ging, maar nu wel.

Na boven te zijn aangekomen, met de lift, stonden we voor het hoteldeur. We belde en belde, maar er werd gewoon niet opengedaan. Na een minuut of vijf te hebben gebeld werd er eindelijk opengedaan. De man vroeg wat we kwamen doen. We legde alles uit, maar hij zei dat we niet in het systeem stonden. Toen belde hij iemand op en wilde ons aan de telefoon hebben.
“Jullie hebben nog niet betaald” zei hij, waarop wij antwoordde dat we dat achteraf zouden doen. Hij was het na een discussie met ons eindelijk eens geworden. We moesten de hotelbediende weer aan de telefoon laten komen. Ze overlegde nog wat en we moesten hem volgen.

We liepen door allemaal gangetjes en moesten over rotzooi heen klimmen en kwamen uiteindelijk in een ander trappenhuis terecht. Hij zei “We hebben geen kamer voor jullie!” en klapte de deur snel weer dicht. Op de deur zat een codeslot, dus we konden hem niet achterna lopen.

Na er helemaal klaar mee te zijn besloten we weg te gaan. We hadden geen zin om weer een kwartier op de lift te wachten dus besloten de trap te nemen. De trap zag er heel smerig uit met poepkleurige vlekken op de muren en overal vuilnis. Op een gegeven moment zagen we een paar druppels bloed. De druppels werden al meer en meer, daarna werden het hele kleine plasjes die ook al groter werden hoe verder we naar beneden gingen. Bij de 3de verdieping lag er ineens een hele grote plas bloed en daar hield het op.

De stemming werd een beetje grimmig en we vroegen ons af of we nog wel verder met de trap naar beneden moesten lopen. Na enig overleg zijn we toch doorgelopen. Tussen de 3de en 2de verdieping in hield de trap op en was er een gang naar een andere trap. Midden in de gang zat een junkie die wat aan het mompelen was. “Dit vind ik echt niet chill hoor. Dit ga ik echt niet doen!” is wat Youri schreeuwde. Na enige tijd discussiëren hadden ik en Jaimy hem overgehaald om toch door te lopen.
De junk had dode ogen. Het leek alsof hij wel keek maar niks zag. We zijn verder op de trap gelukkig geen lijk of andere gekke dingen tegengekomen.

Eenmaal buiten gekomen zijn we nog even gaan eten en waren daarna met een rotgang terug naar China gegaan.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s